Over Madelon
Ik ben dat mens van heel veel. Veel voelen, veel weten, veel willen. En het is pas sinds een decennia dat ik daar oké mee ben.
Als jong meisje met knetter stijle peper & zout lokjes stelde ik al existentiële vragen; Wie ben ik? Waarom zit ik in dit lichaam? Waar kom ik vandaan? Vrij intense vragen I know. Al snel kwam ik erachter dat makkelijk beter is dan moeilijk. Ik maakte mij de kunst van het aanpassen eigen, want als kind is verbinding het hoogste goed. Ook al leverde ik daardoor in op mijn authenticiteit.
Liever erbij dan alleen.
Dankzij dit patroon en de drang van mijn ziel om tot expressie te komen, ben ik als een Jeanne d’Arc de barricaden opgegaan. Eindelijk kwam ik in de pubertijd terecht, al was ik mijn tienerjaren reeds gepasseerd. Ik wilde breken met het plaatje die ik mezelf onbewust had opgelegd. Moeder worden deed hier nog een schepje bovenop. De kleine meisjes in mijn armen, maakten mijn eigen kleine ikje wakker. Het einde van het tijdperk van aanpassen en opofferen brak aan. En zoals dat gaat met strijders, is het gevecht met de buitenwereld vooral een strijd met jezelf. Het afleggen van de laagjes zelfbescherming voelde naakt. Wie ben ik dan als ik niet meer hoef te voldoen aan de collectieve norm?
Mijn ziel danste op tafel, LET(’S) GO!
Oude liefdes kwamen terug op mijn pad. Ik schreef mijn eerste boek Moedergodin. Ging erover delen op social media. Mijn draagkracht werd groter, helemaal toen de afwijzingen die ik op me af kreeg, me niet van mijn sokken bliezen. Ik startte per ongeluk Hello Woman. Mijn coach praktijk (Kijkopeigenwijsheid) in de corporate wereld werd een platform voor vrouwen.
De Prinses vocht zich vrij uit haar kasteeltoren, de Koningin claimde haar plek (die ze slechts hoefde te nemen) en de Priesteres vroeg zich af; hoe kan ik de wereld dienen?
De start van het schrijven van een nieuw verhaal. Mijn verhaal.
En tja die is ongoing totdat mijn menselijke ervaring erop zit.
die je meteen weer mag vergeten:
Bijna elke maand richt ik de keukenla opnieuw in. Niet alleen omdat ik zo’n neat freak ben, maar vooral omdat opruimen balsem is voor mijn ziel. Net als schrijven trouwens. Zo volgde naast Moedergodin ook het kinderboek ‘Mijn mama is ook een mens.’
Overdag maak ik me druk over het patriarchaat en de onderdrukking van de vrouw en het vrouwelijke. ’s Avonds bak ik mijn eigen zuurdesembrood en draai ik vrouwonvriendelijke reggeaton.
Sinds 2023 woon ik met mijn gezin op het Spaanse platteland. Waar ik elke dag de zon mag zien opkomen, Paco mijn buurman mij laat winkelen in zijn moestuin en we maandelijks 48 uur geen water hebben.
Toen ik 11 jaar was noemde iemand mij een verwend popke. Lastig om te horen, wel waar. Ik ben niet met een zilveren lepel in mijn mond geboren, maar met een hele gouden bestekla. Mijn leven is een optelsom van geluk (halleluja de plek van mijn wieg) en moed.
Mijn ogen zien meer dan de fysieke wereld. Al is het nog pril in mijn leven, het voelt stokoud – mijn intuïtieve kracht. Woorden en boodschappen stromen door mij heen en schijnen licht op jouw potentie & blokkades. Ja ik ben zo’n gekkie die dwars door mensen heen kijkt.
Verder luisteren
Wil je nog wat meer horen over mijn werkwijze of over wijsheden uit het leven gegrepen? Luister dan mijn podcast.